Opgegroeid in een repressief en ultra-religieus tijdperk in Costa Rica, waarin er een taboe op seksualiteit rustte, ontwikkelden de inmiddels (bijna) zeventigers Ana, Patricia en Mayela hun begrip van vrouw-zijn op onuitgesproken regels en verwachtingen. Terugkijkend op hun leven durven de drie vrouwen er nu pas openlijk over te praten. De herinneringen, geheimen en verlangens van de drie zijn op poëtische wijze met elkaar verweven.
Hoewel de verhalen van deze vrouwen zich afspelen in de jaren zestig in Costa Rica in een zeer religieuze middenklasse-maatschappij vol taboes, zijn ze universeel en ontroerend. De ene vrouw overleeft huiselijk geweld, de andere is gescheiden en de derde praat over haar bestaan als weduwe. Los van de indrukwekkende verhalen weet regisseuse Antonella Sudasassi Furniss de film extra cachet te geven door een bijzondere vormgeving. De camera gaat naadloos over van het ene tijdperk naar het andere, van heden naar verleden, van jong naar oud en van droeve naar vreugdevolle tijden. Van de vrouwen horen we alleen hun stemmen, terwijl de actrices die hen belichamen werken met zeer weinig dialoog en voornamelijk gebruik maken van lichaamstaal en mimiek. Winnaar van de publieksprijs op het Filmfestival van Berlijn.
